KİŞİSEL HEGEMONYA VE AŞKINLIK
İnsanlar arasındaki toplumsal düzenin evriminin, son iki büyük savaş sonrasına kadar maniple edilerek/edilmeyerek gelmediğinin kabul edilmesi gerekir. Yukarıdaki toplumsal düzenin evrimi, bugüne kadar bir liderlik (gurup başı, kabile reisi, kont, dük, marki, sultan, kral, şansölye, faşist lider, komünist lider) sisteminin gelişmesi şeklinde olduğundan buna bir önlem olarak modern devlet yapısında, dönemin son elli yılında liderlik sisteminin sözde yumuşatılmış ekolü kullanılmıştır.
Tüm topluluklarının temel unsuru ve düğüm noktası yine de bu liderlik olgusudur ve lider olmanın öncesi değil ama sonrası lider için çoğunlukla benlik temelli psikolojik rahatsızlık dönemi olarak geçecektir. Üç veya dört kişiden daha fazla insanların herhangi bir amaçla (eğitim,dernek faaliyeti v.b.) toplanmaları da bir mini topluluk yapısı oluşturur ve ne olursa olsun böyle basit ve küçük bir toplumda bile hemen bir lider sivrilip belirecek, çok kısa bir zaman sonra da kişisel hegemonyasını ve aşkınlığını (farkında olarak) dikte edecektir.
Böyle bir statünün kendisinin, “alt birimleri” altta görme eğiliminin kabul edilmesi gerekir ki o bunu zaten süreç olarak her zaman kanıtlamıştır.Böyle bir tuzağa düşmemek hiç kimse tarafından mümkün olmamıştır çünkü bu durum, çok parası olup ta hiç harcamayan birinin durumuna benzemez , aksine o unsuru hep kullandırmaya yönelik bir olgusallıktır.
Bir lider, konumu gereği, hak etse de etmese de hep üst seviyede bulunmalı, kendisini çok zeki kabul etmeli, bilgisi olmasa da bir vasfının olduğunu imlemeli, dik durmalı, ses tonunu yüksek tutmalı, basit ve sıradan kişileri değil ama daha üstün kişileri kıskanmalı, seçmeli sistemlerden nefret etmeli, sabit fikirli olmalı, hoşgörüden mümkün olduğu kadar uzak olmalıdır.
Bilgili olmanın “bilge” olmanın ilk basamakları olabileceğini düşünen insanlar varsa, onlara önce böyle bir lider olmalarını öneririm sonra da kaybettikleri yollarda onları takip eden diğer insanlar için üzülürüm..
Erdoğan Merdemert
09 Ocak 2012 Pazartesi